Şah Beyitler-41 Şiiri - Nihat Malkoç

DUACI

Sofrandaki artıklar, doyurur nice açı
Alan eller secdede, veren ele duacı

GÜVER/CİN

Kimi, insan haliyle olmaya çalışır cin
Bu gönül olmak ister, mağarada güvercin

TEK ŞERİT

Gayri dönüşü yoktur, dünya tek şeritli yol
Ayrılır can bedenden, yen içine düşer kol

SENSİZ

Gönül sensiz perişan, yokluğunun fakiri
Sünnetinle arınır, kalplerimizin kiri

ELİF

İçindeki yangını, söndürmezse gözyaşın
Öne eğilir bir gün, elif gibi dik başın…

SÖZ SUSMAKTIR ÇOK KERE

Marifet kir içinde, bulaşmamaktır kire
Sükût altındır derler, söz susmaktır çok kere

SÖZE BOĞMA KELÂMI

Üstatlar az konuşur, kâfidir bir selâmı
Az söyler, çok anlatır; söze boğmaz kelâmı

YILKI AŞKI

Yılkı aşkı misali, aşkı sürdün dağlara
Yazık sen de öykündün taş yürekli çağlara

AÇIK TUT KALP GÖZÜNÜ

Menfaatin olunca eğip bükme sözünü
Gönül aynan pak olsun, açık tut kalp gözünü