Şah Beyitler-17 Şiiri - Nihat Malkoç

SON YAPRAK

Asra müjdeler olsun, tohum düştü toprağa
Gökten boşaldı rahmet, can geldi son yaprağa

TEBESSÜM

İçime ayna tutar, göklerin derinliği
Ruh çölünü yeşertir, tebessüm serinliği

AŞK

Aşk yürekte kıvılcım, aşk hasretle yanıştır
Aşk gaflet uykusundan gerçeğe uyanıştır

GÖRDÜK

Işığını arayan kara geceler gördük
Kendisini dev sanan nice cüceler gördük

KAN-ATLAR

Fetih düşünü görür, içimde yorgun atlar
Kanatır can evimi, kırık dökük kanatlar…

GECENİN ARDI GECE

Gecenin ardı gece, kalmadı hiçbir neşem
Şaha kalkmış at gibi, gemlenmiyor endişem

HÂL VE KAL LİSANI

Lisan-ı hâl, lisan-ı kalden evlâdır gönül!
Yaşatan ve doyuran yalnız Mevlâ'dır gönül!

DUA SERİNLİĞİ

Akıl idrak edemez kalbin derinliğini
Hiçbir yağmur getirmez dua serinliğini

HÜKÜM

Ayağımı titretir kulluk, en büyük yüküm
Her şeyin üstündedir Hakk'ın verdiği hüküm