Şah idim yurduma, gölge düşürdün
Işığa katacak kimse bulunmaz
Cahili sevdanla bilge düşürdün
İlmini tutacak kimse bulunmaz
Gözlerin simanda karadan kara
Kadere isyanım oldu bin kere
Hasretim gönlüme sardığın kora
Dumansız yakacak kimse bulunmaz
Sözünle bilirdim nun'u elif'i
Edanla öğrendim, hoşu latifi
Olsada birinde emsal zülüfü
Yüzüne dökecek kimse bulunmaz
Dönmeyi düşünmedim asla ahtımdan
Mutlu mesud idim böyle bahtımdan
Sultanım ne diye indin tahtımdan
Yerine çıkacak kimse bulunmaz
Kayıt Tarihi : 10.8.2012 05:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)