Sagu Şiiri - Yusuf Bilge

Kapına gelmiştim ellerim bağlı,
Odana girmeden döndüm izime.
Ahh bilsen, hasretin kendi oldum da,
Yüzünü görmeden döndüm izime!
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm...
Ayrılık ölüm..

Anka’yı yitirdim, yüreğim Kaf’’da;
Kolumda bilekçe, boynumda yafta,
Kendimi getirdim pulsuz bir zarfta
Eline vermeden döndüm izime,
Oyy, gülüm-gülüm!
Savruldu külüm....
Ayrılık ölüm. …

Kalpten iz sürerek yönüne geldim,
Ne var ki, bir hazan gününe geldim,
Yaprak dökümünün sonuna geldim,
Goncayı dermeden döndüm izime.
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm …
Ayrılık ölüm.

Kıvılcımı sevdim, közüne daldım;
Mahşer bir umuttu, berzahta kaldım …
Önsezim uyardı, derinden aldım;
Sırrına ermeden döndüm izime.
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm …
Ayrılık ölüm.

Anladım ki, bu aşk uzun emelli;
Ruh eşini bulsa merâmı belli;
Gönlüme kırağı düştükten kelli,
Bahtımı yermeden döndüm izime.
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm …
Ayrılık ölüm.

Denizler tükendi, kalmadı çârem,
Gidenler yâdında boşaldı çevrem,
Dışbükey aynanda kayboldu çehrem,
Dizine sürmeden döndüm izime.
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm …
Ayrılık ölüm.

Özüm bildi: Canân özgeye kandı,
Sevdâya şirk koştu yol çatallandı …
Eceline saydım verdiğin and’ı,
Açığa sermeden döndüm izime.
Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm...
Ayrılık ölüm.

Ahh bilsen, hasretin kendi oldum da,
Yüzünü görmeden döndüm izime! ..

Oyy, gülüm, gülüm!
Savruldu külüm …
Bu nasıl ayrılık,
Bu nasıl ölüm? ..! …