Acının umuda dönüştüğü yerde
Kulakların ve dillerin sözleriyle değil ;
Kalpleriyle inanmış,
Mavi - Beyaz önlükler giymişler ,
Çiçek yürekli kadınlar ve adamlar !
Uykusuz ve yorgun düşseler de
Umudunu yitiren ,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim