Sağlıcaklı kal... Şiiri - Yorumlar

Gün erken ağırmış, tüm ciddiyetiyle durgunluğunu alıp karşı tepedeki binaların çatısına basa basa yetişmeye çalışıyordu, kaybolup ardında turuncu izleri bırakıp giden güneşe. Usul usul kirli gri devir ediyordu siyaha mesaisini; ben üşüyordum... Elimde bitmek üzere olan sigaramı son kez derinlerime çekiyor bir yenisini ateşlemek için sabırsızlanıyordum besbelli. Ne ailesi tarafından çağrılan çocuk vardı top peşinde, ne de dizili misketleri kavurup kaçan haylaz çocuklar. Suskunluk hâkimiyetini öyle bir ilan ettirmişti ki her şeye, anlam veremiyordum.

Yürüyüşümden ve hareketlerimden anlaşılıyordu belki, düşüncelerimle kavgalarımın olduğu, kimi zaman tutamayıp kendimi konuşmalarım kızışlarım, ayaklarımla tekmelediğim meşrubat tenekeleri oluyordu, “gürültü yapma” diyen. Sustukça daha bir acı çekiyordu bu beden içime atılmış onca dertleri çözebileceğini düşünürken yığılıp kalıyordu çoğu zaman. Yavaş yavaş karanlığa doğru atılmaya başlamıştı adımlarım, aklımda sorulan sorular ve cevabını bilemediğim basit bilmeceler, dilime dolanan tekerlemeler. Kalkamıyordum bu yükün altından, elle tutulmayan, gözle görülmeyen tonlarca ağırlığa sahip bu duygu yoğunluğu altında kala kalıyordum.Bir soru var hiç değişmeyen. Ne zaman bitecekti bu işkence, omuzlarımdan aşağıya düşüp gülerek bakacaktım yardım eli uzatmaksızın uzaktan. Unutmalıydım hayatın bir parçası olan “Kalp Hırsızı” başlıklı filmin başrol oyuncusunu, içimde öldürmeliydim ya da ben ölmeliydim. Bitmeliydi bu film bu çile.
Bitmedi... Başlangıç mıydı bu?

Yabancısı olduğum sokaklarda yaprak cesetlerinin üzerine basarak yürüyenlerden farksız biriydim, onlar zamanlı düşmüşlerdi bu yola bense zamansız. Sebebim olanı anmaksızın,bir kere olsun yollardaki taşlara yazmıştı bile ayak izlerim gözlerimin ona dalgınlığını. İşkence çanlarını çalmaya başlamıştı gece, atılmak üzere olan sigaram diğerini ateşliyordu, açmadım sandığım paketi yarılamış, parmaklarımın arasına taktığım nikotin yüzükleriyle paketleri bitirmek için sözlenmiştim her gece.