beş sevindim on üzüldüm
onla yürüdügüm yollara tek başıma yürüdüm
eskiden bembeyazlarla dolu bir ışıktım şimdi ise söndüm
ben bu devirin modernliginde eski kafamla kördüm
birden çok öldüm kimse görmedi
bu agzım dilim kekeledi söyleyemedi;
herşeyin yalan oldugunu geçici dünyada
benim gemim çapa attı umutsuzluk yalanında
gemim geri gelmiycektir ama umutsuzca bekliyorum
bu umutsuzluk limanında dogrularımla yaşıyorum...
Kayıt Tarihi : 8.6.2015 01:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!