Sağkıyı Şiiri - Emirhan Vardar

I.

Kimsesiz ev yokluğumdan sağ çıkmış,
İçeri davet etmiyor beni.
Zilsiz bir kapı var önünde beklediğim;
Camına, perdesine yabancıyım sanki...

Yalnızlık çepeçevre,
Günahlarla girift ellerim.
Yaşım can atıyor ilerlemeye,
Kapının önünde bekliyorum, soğuk merdivenlerle.
Gözyaşlarım süngü savaşlarına hasret,
İlk onlar fırlayacak mermiler bittiğinde.

II.

Çağ açıp kapatan bir çift dudak var...
Kimsesizliğini aşamıyorum içimde.
Çığ düşse, gömülsem beyaz derinliklere
Sirensiz bir ambulans,
Kan kırmızısı bir kurtarıcım var.
Yine de konuşmuyor benimle,
Sırf bu yüzden her dili öğrenesim var!

Bir çift satır gördüğümden beri
Yazılmak istiyorum oraya.
Ruhuma ayna buluyorum,
Hangi güzel kelimeyi seçsem
Atıfta bulunuyor ona;
Dudak ne garip hissettiriyor başkasının olunca...

Bütün çağ yıkımlarını bağrıma gömüp
Avuç içlerime hapsetmeden önce ellerini;
Ona, kelimesi kelimesine söyleyeceğim:

"Sen de tut benimkileri, bırakma,
dudak "tut"tan gelir.