Zihnimdeki çığlıkları artık susturamıyorum,
Çok güçlüler, olmuyor, tek başıma yetemiyorum.
Artık bu acının ölümle renklenmesi gerekiyor, çünkü siyah beyazlık eskisi kadar şeffaf değil.
Karşıma çıkan her bir kapının arkasında elinde kör bıçaklarla bekleyen,
Öldürmeyen, sadece daha ağır yaralar açmaya çalışan duygulara karşı temkinli olmaya çalışmak çığlıkları dindirmeye yetmiyor.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta