Zihnimdeki çığlıkları artık susturamıyorum,
Çok güçlüler, olmuyor, tek başıma yetemiyorum.
Artık bu acının ölümle renklenmesi gerekiyor, çünkü siyah beyazlık eskisi kadar şeffaf değil.
Karşıma çıkan her bir kapının arkasında elinde kör bıçaklarla bekleyen,
Öldürmeyen, sadece daha ağır yaralar açmaya çalışan duygulara karşı temkinli olmaya çalışmak çığlıkları dindirmeye yetmiyor.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta