Sağır Düşmüş Toprağa Yağmur Şiiri - Palo ...

Sağır düşmüş toprağa
Döksün bulutlarını gözlerim.
Kan kırmızısı bulanık uykularda
Çarmıha gerin rüyaları.
Beyaz bir sayfa gibi
Taşıdım ölüm satırlarını
Toprağın kaşları arasından.
Sağın umutlarımı, bir ırmak kan
Gökyüzünün boynunda gözyaşı çengellerinde
Asılı kalan,kadim yeminler gibi.
Dikin düğmesini karın
Yamalı bedenimin kumaşından,
Kuduran bezekler,ceset gibi yürüyen
Kelimeler dilimde kaldı,avlusunu
Acı otelleriyle dolduran yüzümün tavanı,
Yüzüm pörsümüş portakal,taşlanmış fahişe
Kininizin vinçlerinde,kırık kuşlara
Yuva yaptım içimin oyuklarını,
Hala kan damlıyor ciğerlerimden
Toprağın rahmi patlayacak
Güneş dolanıyor gölgeme,çocuklar
Asılı kalırken çocukluklarının dağlarında,
Ruhumun iskeletinde basması eskidi
Bedenimin,palme ağaçlarının
Damarları tıkandı kanın yapraklarıyla,
Çöl hurması gülüşlerimle çalacağım kapısını
Bıçağın,penceresini kıracağım güneşin
Camın yaralarında kalan acıda.
Ruh zinası tarlasına döndü gözlerim,
Hergün görünce çocuğunda asılan bir kadını:
Oğlunun cesedinde ölüm karnını doyuruyordu
Toprak ise zamanın giysinde kendisini
Sonsuz gökyüzüne gömmüştü ve
Rüzgarın yastığı azap çekiyordu
Dalgaların çığlığından.
Mavi esaretin dişleri arasında kendisini
Kustu,yıkılmadı mı sütunları karanlığın
Güneşin kaldırımında.
Kazığını dikin göbek bağıma siyahın
Ve sandalyesiyle çivilerin
Ön cephesine yüzümün,
Guernica tablosunu asın.
Kabus günleri tuttu beni,
Özledim bir ıraklı gibi ölmeyi
Portakal ağaçlarıyla gülmeyi
Özledim seni,cehennem tarlasında
Boyatan zakkum ağacı gölgesini
Düşlese de bedenime,
Yıkın dolaplar dolusu kamburunu
Hümanizm şarkılarınızın, gitarımın
Yetim bırakılmış sularında.
Her gün gölgemin sandığında
Basması dişlerini dökmüş menevşe,
Bir bez asın gözlerinize
İçimde kan basamakları yükseliyor
İçimden ölüm trenleri kalkıyor
İçimde hiçbir istasyon kalmadı
Yaşamaya dair,
baharlarının başı vurulmuş
bir filistin’liyim toprakla beslenen,
vietnam’lıyım ölümün nefesinde büyüyen,
hiroşima lı bir menekşeydim,
zebun kuşları soldurdu rengimi.
Güneşin her doğuşuyla azabı artıyor
Sokaklardaki çocukların, yüreğimde,
Hala insanım,gözyaşlarıyla
Bestesini bulutlara öğreten.
Guatamanu üssünde bir tutsağım,
Gözleriniz üzerime kilitlediniz.
Mahkumum,prangada kollarım kırıldı
Duvarın nabız atışlarında.
Süt sağılmıyor etinden zindanların,
Kiremit kokulu ölümün
Her gün çarmıhını biledi sözcükler.
Fotokopi kağıdından gözleri olan
Siz sayın bayan,
Çöplüğünüzde horozum hiç ötmedi._palo