Sağır Bakışlarımın İzbesi Şiiri - Ece Güven

Gize bürünmüş, sağır bakışlarımın izbesi;
Kirli suların tükenmez yokluklarla dolu.
Yosun hıçkırıklarıyla dul kalmış düşlerin.
Tuzak fikirler olmuşsun da,
Yitikliğinin sabahını yaşayamamışsın.

Azgın hüzünlerimin mavi düşü;
Beyaz sandıkların durgun fırtınalarda.
Bir tiradı daha sonlandırıyor gözlerin.
Kurşuni düşler kurarsın da,
İhanet çırpınışlara mı kanarsın?

Kırılan ruhumun yalpalayan aynası;
Geçmişin sessiz itiraflarla dolu.
Gezer halde dağılmaların.
Madem gerçekleri yaşarsın da,
Neden sahte ruhlarla oynaşırsın?

Siyahi aldanışlarımın, teslim olmuş gölgesi;
Soğuk ikramların çaresiz pusularda.
Bir saflığı daha karartıyor sözlerin.
Zirveye ulaştığını sanarsın da,
Hayatı sarhoş bakışlarda mı ararsın?

Susuz dalgalarımın yitirilmiş bahar yağmuru;
Sinsi koridorlarda birikir zamansızlığın.
Yalancı gülüşlere bekçi müstakil sarayın.
Sığınacak bir liman arasın da,
Neden yanlış sularda ıslanırsın?

Eksilen yüreğimin tutuklanmış vicdanı;
Kuytuların çalıntı mihraplarla dolu.
Kayıp yıkımların, itirazlarının affında.
Madem için için kanarsın da,
Neden lütuflara ihanet taşırsın?

Unutur gibi yaparak,
Güçlü olduğunu mu sanarsın?

Ey farkındalığımın mücadeleci yalnızlığı!
Ey yalan gerçeklerimin silik gözyaşı!
Yarım kalan hovarda meçhullerde,
Hiçlikten ibaret bildiklerindesin.
Fısıltı çığlıklara bulanmış gökyüzünde,
Karla karışık toprağa yağmaktasın…