Bütün sabahlara üşüyorum artık,
Yüreğimde sevdanın gen vurulmuş haliyle.
Dizginlerime söz geçirdiğimden beri,
Yüzümdeki bu ifadeye gülüyorum artık,ne yazık.
Vazgeçmişlerin sevdası olmaktan bıktığım doğru,
Kimsenin sığındığı bir bahane olmamak.
Galibiyet mi? Savaşla savaşmak.
Yaram büyük ama,bu dünyanın yalan olduğu doğru.
Şimdi yağmurlara bıraktım,acının kirini.
Gözlerimle gülmek için,yüreğimle barıştım.
Bir daha görmemek için,kahpeliğin resmini,
Duyduklarıma sağır muamelesi yaptım.
Kayıt Tarihi : 6.1.2007 17:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hikaye değilidi yaşadıklarım,zaten hikaye olanları yazmadım.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!