Ay gecenin koynunda denizle sevişirken, ucu yanık şiirler bezedim,
Taa ki o bakir gözlerini görene kadar...
Ben, seni öksüz bir gecenin dizine başını koymuş ağlarken sevdim...
Aşk, deniz dalgalarının kıyısını döverken seni sardım...
Kıran düşmüş kuşların yürek ağrısıyla sana seslendim.
Meftun olurken bahar sürgünü gözlerine,
Vururken ayrılığın süngüsü, yollar uzarken sana koştum...
Kanın avucumda kaldı
Yokluğun !!
Yokluğun, yokluğumdur
Hangi çölün yağmuru olursan ol,
Sen, benim coğrafyamın Ekim kızılı akşamısın...
Eyy şu berzah yurdunun közlü gülü, sen gülsen ruhların sancısı suya karışır,
Ve ağlasan, nehirler bulutlarla yarışır...
Eyy göklerin kanı bulaşmış pençesi kınalı şahin,
Sen, dilimin menzilsiz ölümcül mızrağı, ağıt ağıt seni sevdim...
Eyy gönlümün sabıkalı üryan yarası,
Göz rahminden kaç şafak doğurursun doğur,
Kanın avucumda kaldı
Yokluğun !!!
Yokluğun, yokluğumdur.
Hangi çölün yağmuru olursan ol,
Sen, benim coğrafyamın Ekim kızılı akşamısın...
.....ve sen, kalbime söz geçiremediğim tek yürek ağrımsın...
Ama sen bu ağrıma sağır mı, sağırsın...
Kayıt Tarihi : 4.12.2023 17:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!