Sağındık Bütün Yaşlara Şiiri - Melek Öksüz

artık,
devirmiştik yirmili yaşları.
erginlerdik.

okul bitmiş.
arkadaşlar evlenmiş
hatta bazılarınız hala,teyze,,
ve hatta anne olmuştu kiminiz..
toplamıştık bütün eskileri,
kimisi seçilmiş,
kimisine tümden seçmeli
terk-i haller düşmüştü..
yeni şehirlerde,
belki kendine bile yabancı evlerde

balkonları yıkamıştık
soğumuş çayları bekletirken..
yer kalmasın diye yalnızlığımıza
yastıklar alınmış,
aynalar asılmıştı duvarlara.
belkide küçük bir anı fotosu
sıkıştırılmıştı altta bir yerlere...
elbette bir de pc...
asri yaşamın bağımlılıklarından olsa gerek

yalnızlığa da alışıyorduk,
hiç birşey paylaşmamaya...
kendi kanımızdandı yalnızlıklarımız..
kağıt üzerindeydi her şey
özlemek,sarılmak,kızmak,bağırmak..

bir omuzda uyumak:bir önsözdü artık..

git gide kendimize uzaklaşırken,

bulunmak istiyordu yinede bir yanı...
birinin göğsünde,
birinin omuzunda,
birinin teninde
birinin aklında,
birinin kalbinde..
kendine sarılmak istiyordu yine de..
bir varmış,,,,bir yokmuş...zamanlardı..
biraz bulut,
biraz yağmur,
biraz acı,
biraz tat vardı yinede
gökkuşağının bütün güneşlerinde..
şimdi ıslansa da bütün insanlığın,
kayıptı yine kırmızı şemsiyen:
saklanamıyordun kendi yokluğundan..05/09/10/melek öksüz-bursa...