Boynu bükük
Melul melul dururken
Sadece sağındaydım!
Yağmur damlacıklarının çırpınışlarıyla
Kabaran yüreğimin çığlıkları birbirine karışmıştı
Oysa görmedin gözlerimden düşen yaşları
Silmedin!
Dedim ya uzak değildim!
Sağındaydım!
Elini uzattığında dokunabileceğin
Bir mesafedeydim
Fark etmedin ağladığımı!
Meşguliyetlerin vardı
Belki de önemsizdim!
Kim bilir sahiplenince beni
Sahipsizliğimi fark etmemi sağladı duyarsızlığın
Ağladım yol boyu!
Kaderime!
Kendime ağladım!
Camdaki yansımama bakarken
Görmemeni sağlamaya çalışırtım
Aslında boşmuş uğraşmalarım
Sen başka diyarlara meyletmişsin
Görmemişsin!
Fark etmemişsin yalnızlığımı
Çaresizliğimi!
Camlara vuran yağmur damlacıkları
Yüreğimi kanatırcasına
Saatlerce sürdü
Ve ben ağladım
“Bana ağladım” hiç yapmadığım!
Sustum!
Saatlerce varlığımı unutmuş sana
Hatırlatamadım kendimi!
Gömdüm gecenin karanlığına yalnızlığımı
Sustum ve ağladım!
Lal oldum!
Ama kör, sağır olamadım!
Sadece susabildim!
Boyun bükebildim kaderime!
30 Haziran 2009
Gülfüz sarıçam
Kayıt Tarihi : 7.10.2009 11:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Belki susmak yerine , sol tarafın anahtarını sorabilecek kadar konuşmak gereklidir bu durumlarda.
Hele böylesi şiir olabilecek bir dil, kalem ve yürek varken..
Kutluyorum sayın Gülfüz Sarıçam ...
TÜM YORUMLAR (1)