Sağım Karanfil Solum Papatya

Özüm gibi öz eşim, varlığım iki kızım.
Şu koskoca dünyada, sanmayın ki yalnızım.
Sağımda bir karanfil, solumda bir papatya.
Onlar için direndim, tüm kışlara inat ya!

Dikenlerin üstünde, durduğundan habersiz.
Gönüle en güzel eş, güller içinde eşsiz.
Bal olur soğan ekmek, neşe verir iki söz.
Hayat yeniden başlar, bakışınca iki göz.

Biz sevginin bahçesi, gül papatya karanfil.
Biz hayatın dolusu, boş olanlar hep sefil.
Açıl daracık sokak, çekil önümde ki kul.
Karşımda duramazsın, için sevgiden yoksul.

Sevgiyi biz hep ektik, asla olmadı nefret.
Kin ile yetişenin, vay halini sen seyret.
Hayat böyle değil mi? Gâh iniş gâh engebe.
Marifet kula değil, sevgiye olmak gebe.