Neden sevgililer hep
Sevgiden sözederler?
Halbuki onlar da insandır,
Yolunda gitmeyen işlerinde
Hop oturup,
Hop kalkmaktadır.
Neden hayatın tadı hiç,
Bilinmez olur baharda,
Peki, gerçek renk nedir?
Nerededir sevgi yumağı,
Kimin yüreğindedir?
Nedense beşer daim savaşıp,
Mutluluğun rengini de hep,
Soluk çiçekte aramaktadır.
Neden insanlar hep,
Durup dururken,
Ölümden sözederler?
Oysa, onlar da böyledir;
Yüreğini yaksa da,
Ham kalsa da,
Sırası gelince gitmektedir...
12.07.1997-03.2008
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 27.12.2007 10:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aklın ve yüreğin duyuları farklı mıdır birbirinden? Bütünleşik bir yapı olası mıdır? Dünya'nın çarkındaki yerimiz neresidir, yüreğin yeri dar mıdır? Belki de hiç tartışmasız gidici olanın, nesi paylaşılmamaktadır? Pişmeye gelmiş can dünyaya, cananda aradığını bulmuş mudur? Saygılarımla...
![Orhan Tiryakioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/27/sagduyu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!