Sağanak Şiiri - H Yusuf Şahan

Kızıl bir sağanak
Gece yarısı
Işıkların ne yeşili kalmış
Ne de sarısı
Ateş kusuyor
Çelik tanklar
Kimi son nefesinde
Kiminde ahlar
Bitmeyen gecenin sabahında
Binlerce ölü
Kaldırımlar üzgün
Sokaklar kan gölü
Bedenler caddelerin
Kaldırım taşı
Sel olmuş akıyor
Anaların gözyaşı
Bir ihtiyar oğlunun
Cesedi başında
Yoksun gözleri
Gözyaşında
Putlaşmış bedeniyle
Sanki bir anıt
Çevreye sesleniyor
Şehit istemez ağıt
Kırmızı karanfiller geliyor
Deste deste
Hürriyete özlem duyuluyor
Her nefeste
Azeri yurdunda katlediliyor
Binlerce Azeri
Var mı bu vahşetin
Dünya’da bir benzeri