Bir anda uyandım gece yarısı,
Kolumda,
Sağ tarafımda yatan bir melek,
Kızım vardı.
Baktım ona dakikalarca,
Ne de masum,
Ne de habersizdi olup bitenden.
Krizin farkında değildi.
Domuz gribininde,
Trafik kazalarının,savaşların,
İşsizliğin,parasızlığın,
Bile bile birbirine kıyan,
Zarar veren insanların,
Burnunun dibinde olduğunun farkında değildi.
Yüzünden bir gülümseme,
Ana koynunda,mutlulukla,güvenle uyuyordu.
Öptüm,sarıldım defalarca,
Tadını çıkardım yıllardır çok az yaşadığım bu anın.
Bir şımarık kedi gibi,kıpırdanıp gerindi tatlı tatlı,
Ona söz verdim.
Başıma gelen herşeyle,
O ve ağabeyi yani ailem için başedeceğime,
Pes etmeden yeni çözümler arayıp bulacağıma
Söz verdim.
Anladı sanki melek kızım,
Açtı gözlerini,
Anne anneciğim dedi apansız
İyi ki varsın dedi,
Hep yanımda ol beni bırakma dedi.
Sımsıkı sarıldık birbirimize.
Uyuyakaldık.
Çok mutlu uyudum.
Kollarımda meleğimle.
Ben de düşündüm.
İyi ki varlar.
Herşeye rağmen,
Ailem iyi ki varlar.
28/08/2009
A.meydan
Kayıt Tarihi : 29.8.2009 15:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)