Sağ Sütunda Mavi,Bembeyaz Eller ve Utanma

Zaman akrebin yavaşlığı kadar hızlı akıyor,
Ve bir an en fazla bir kere yaşanıyor.
Görülmez derine izler bırakıyor,
Define gibi paha biçilmedem yaşlanıyor.

Bir resim; herhangi olmayan bir zamanda,
Fırça ve mavi yok çizilemeyecek bir daha.
Bembeyaz eller; herhangi olmayan mekanda,
Kirlendi sonra,kara çalacak sabaha.

Günaha deymek bir sevap arefesinde,
Şeytanda görmek cennetin en güzelini.
Utanmanın maviyle süslenmiş kafesinde,
Bulmak bir kalabalığın özelini.

İnceldiği yerden kopmuyor anı,
Zaman celladının günleri altında.
Sıçrıyor geceler üstüne kanı,
Yitirilmişliğin en İmdat katında.

Bıçak ucu kadar keskin sevda,
Tam soğumuşken keser elini.
Bıraksan okşamayı bir darda,
Pas tutar,doğrultamaz belini.

Sağ sütunun durması kimin umrunda,
Mavi soldu,eller kirlendi ve yüzler arsız.
Parçalandı bu resim daha ilk vurgunda,
Geriye kalan sağ sütun; o da yarsız...