Sağ Elini Ay Taşıdı Şiiri - Necla Altıncaba

O akşam gökyüzünü ani bir telaş sardı
Kolay mı yıldızlar değerli bir konuğu ağırlıyacaklardı
Haber hızla yayıldı
Koşuştular çarpıştılar ışıkları sessizdi
Ve el ele tutuşarak
'Hadi bir,iki,üç. şimdi! 'deyip
Eğilerek selam verdiler sana

İşleri zor anam
Sağ elini konuştular yıldızlar
Nasıl taşınacaktı o sağ el
Hangi kuvvet hangi canlı taşıyabilirdi onu
Gücü yetmezdi insanların
Kalırdı oracıkta zavallı kadın

Gece ölülerini gömmezdi insanlar
Öyleyse zamanları vardı düşünecek yıldızların
Yarın öğlene kadar
Ah o sağ el
Ah o sağ el
Kocamandı çok ağırdı
Beş parmakta beş asır saklıydı
Baş parmak tonlarca süt
İşaret parmak kaç tandır ekmek
Orta parmak sayısız tencerelerde aş
Yüzük parmak dağlarca çamaşır yıkamıştı
En ağırı küçük parmaktı
Kırgınlıklarını kızgınlıklarını toplamıştı ısrarla
Diline getirip düğüm düğüm söyleyemediği öfkelerini
Susturulan dilinin hamalı olmuştu
Sağ eli yere yapışıp yer yüzü dünya olmuştu

Karar verdi yıldızlar
Bu gece sağ eli götürmeye
Yanına inmek için hazırlanırken
Ay çıkageldi
'Konuşmalarınızı dinledim uzaktan
O sağ eli o mübareği taşımak bana yakışır'
Ay önde yıldızlar arkada
İndiler sana
Sağ elini taşıdı ay omuzlarında mezarının toprağına
Yıldızlar secde etti
Sağ elini beklediler tan ağarana
Bulutlar sabırsız bulutlar pür telaş
Sıra olmuşlar mezarının toprağında
Korna çalıyorlar inceden heyecanlı magrur
Seni bindirip götürmek için gidemediğin yerlere
İlk bulutun ön camını okudum 'Babaevi' yazıyordu
Gönlünce gidip doya doya kalamadığın
Güneş bile kıskandı sağ elinin büyüklüğünü
Önce saklandı sonra ısıttı toprağını

Yakında bende geleceğim anacığım
Sağ elimin küçük parmağını kaldırabilirsem