Safranbolu Çiçekleri Şiiri - Aliş Gülden

ergenekon adlı yurdun
börteçine adlı kurdun
yaşadığı topraklardan
kopup gelmiş yiğit bir adam
otağından çıkmış
düşmüş sevdanın kuytu yollarına
az gitmiş uz gitmiş
dere tepe düz gitmiş
susuzluğunu ve yalnızlığını gidermek için
vahaya can atan ceylanlar gibi
toy dügünlerde aşkı bulmak için
aşkın için gelmişti uzaklardan
asyadan anadoluya
anadoludan safranboluya
ölümden öte
dönüşü olmayan
bir yola girer gibi girmişti
kor alevlerin
yanması gibi yanmıştı yüreği
tutuşmuştu bir kere
dik yokuşlu kaldırımlarında yürürken safranbolunun
ela gözlü dilberine
hıdırlık tepesinde güneş
gökten gümüş alevler gibi yağıyordu
aşkının peşinden gidiyordu
dalları göğe eren bir çınar gibi
göğe ermişti kabaran yüreği
gururlu yalnızlığı sona ermişti
bulunca anadolunun yiğit güzelini
alları ve yeşilleriyle sevdasının renklerini
safranbolu çiçeklerini
evci yurdu yaylasından
ebelik mezrasından
arıtaş kasabasından
koşup gelen rüzgar kanatlı
beyaz yeleli atlar
serin suların tadını bilir
koç yiğitleri serinleten yar dudağıdır
her sevdayı her sevgiyi onda bulur
öper aşkını alnından gururlu mağrur
yiğidi aşk vurunca çok kötü vurur
alnından bal arısı büyüklüğünde düşen
her damla sel olup akdenize dökülür
cesaretin yiğitliğin ustası
aşkının esiri ve tutsağı kalbim
gonca oldu açtı
ne dersen de güzelim
vakit geldi
söylenmesi gerekeni söyledim
aşkının goncasının açtığı gündür bu gün
bu gün 21 agustos 2005 safranbolu