Safranbolu Şiiri - Necdet Arslan

Gecenin koyulaşma sürecindeyim
Yıldızlar sanki birlikte çizdiğimiz bir gökyüzünde
Oynaşıyorlar

Bu sessizliğin koynu kilitliyken
Nereye koyayım,nereye sığdırayım bunca görkemi

Yürekleri tırmanmaya çalışan asma dalları
Taşın üstünde başka bir taş
Enis Paşa’nın bıraktığı gibi.
Dilsiz
Vakur
Ama bağrı yanık

Bodoslama bir dalış zamana.
Her an’a,
Sadrazamı İzzet Mehmet Paşa’yla birlikte
Kozasını patlatan o gong sesinin yırttığı şey’e.

Süs olmaktan korkmayan her konak gibi
Memişler Bağ Evi de
İlk halkadan doğan başka bir zincirdir

Kemerli karartılara gizlenen
Muşabak susmalarına benzeyerek
Itrı gibi,bir şarkıyı dinler olayım ud’undan

Kozasını patlatan nedir bu loş sokakların
Sımsıkı bir ürkeklikten azadedir duyumsama
Ah anlatmaya gücüm yetse bu su yolunun nerden gelip nereye aktığına

Demirciler Çarşısından yankılanan çekiş sesleri
Süs olmasından korkmadığım
Düş işte.

Yüz yüze düşmek konak aynalara
Ve pusmamak
Bir dehşeti sayaya işlerken sabırla
Seyre dalayım ben glistede

Aşkı yalnızlığın içine yıkarak
Soluksuzluğa sızmak
Siyaha biraz sarı katmak değil midir?
Güneşi nişanlamak için tan vaktine sığınmak yani…

Neyin ılıtılmasına doymadın sen
Ey Hıdırlık Tepesi
Çeşni çeşni dök içini

Göğüs kafesinden başka
Hangi tuvale sığar aşırılmış maviler
Sormaya ne hacet var

Bir safran çiçeğini koklayarak
Gezineyim Yemeniciler’de
Sen olduğun yerde öylece kal bu gece de.