SAFRANBOLU
Avdan yaylasından güneş doğarken,
Kuşu engin uçar Safranbolu’nun.
Gün ışığı karanlığı boğarken,
Şafağı nur saçar Safranbolu’nun.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yağmur çisil çisil toprağa iner,
Seherde jaleler yaprağa siner,
Baharın coşkusu kasımda söner,
Kızı safran biçer Safranbolu’nun.
öyle nefis bir dil ve anlatım ki...
safranbolu tablo oldu gözümüzde...
yaşadık o güzelliği dizelerinizde...
selam ve saygılarım tabiat ve safranbolu sevgisi ile dolu şirinize...
kaleminiz hiç susmasın değerli kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta