Safr-i Alem Şiiri - Mehmet Fatih Karkın

SAFİR-İ ALEM

Hezeyan içindeyim nedendir bilirsin
Darmadağınık bir görsen halim
Özlüyorum
Bulutsuz gök gibi gözlerin
Kaybolmuşum yağmur var burada
Ey sevgili düşürme yüzünü
Üşüyorum
Koca bir çocuğum ellerinde
Sımsıkı tut bırakma ne olur
Ben bir düşteyim
Düş içinde bir çift gülüşte
Gün döner geceye
Beşer olan çekilir evine
Sen sokaklarında ben yine
Kuzguni bir sen adressiz, koygun
Bozgun telaşı eşliğinde
Tutsak hayalin şamdanda
Kandil olmuş tütüyor
Sahipsiz sanki çatısız
Zoraki idrak bulur bende
Sessiz sinsice sen işte
Gece köz olur düşer içime