Ve saflık ruhu terk eder
Bekareti bozulmuş düşler
Kalır geriye
Bir son bahar gecesinde
Kimse düşünmez gidenleri
Kalanların sarhoşluğuyla
Ve aşk artık
Düşmek gibidir bir kılıcın keskin tarafına
Yüzükoyun
Kimse bilmez
Ve herkes Ayağa kalkınca
Bitti sanar
Toz Pembe kanamalar
Ve herkese güler
Ölümün eşiğindeki adam,
Sessizce.
18 Temmuz 2011,İzmir)
SoytarıKayıt Tarihi : 18.7.2011 02:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!