Saflığın Son Simgesi Şiiri - Sevim Kalkan

Karanlık kuyulardan çıkarıyorum suları.
Aydınlığa doğru çekiyorum onları.
İstiyorum ki onlar da görsün güneşi;
Çöl sıcağından içi yanmış susamışların,
İçi iğrençliklerle dolu midelerine gitmeden önce.

Biliyorum,eğer bir şey yapmazsam,
Bunların sonu da aynı olacak:
Ya yerin altında yıllarca bekleyecekler,
Ya da ince belli bir kadının kıvraklığına sahip,
Sinsi bir yılanın avı olacaklar.