Saflığın Hüznü Şiiri - Muhammet Nacaroğlu

Ne kadar çaba göstersen de fuzuli
İçimdeki azme darbe vuruyor riya maskesi
Beni yaralayan bu dalevereden sorumlu
Her mutlu yüze kanan yüreğimin saf hevesi

Kimse kimseye benzemiyor
Asıl kimse kendine benzemiyor
Nasıl bir sahteliktir ki
Kimse kendini tanımıyor

Her daim asırlar da yaşanan bu mudur
Bu ancak karanlık dehlizlere yoldur
Ruhta olaşan bu kırılma
Belki gençliğin bir aldatmacasıdır

Derya ya doğru gözlerini açmış yaşlı bir teyze
Bulmak istiyor huzuru her neredeyse
Yalan dünyada
Geçmiş zamanın hesap çizgisinde

Ümitsiz yaşanmaz elbet
Dürüstlükle kendini yücelt
Benimde asil bir yanım var çoğu insanında
Tanrıya onurlu bir yaklaşım ve medet

M.N.