Nihal'imi Ararım Bazen Huzur Bazen Fırtına

Nihal'im: Ruhun Akrebi

Nihal’im…

Gözlerin dipsiz bir kuyu,
İçinde lavlar kaynıyor, bilinmez derinliklerde.
Bir bakışınla cennet vaat ediyorsun,
Bir sözünle ruhumu cehenneme savuruyorsun.

Sevdiğinde, ruhumun özü ellerinde eriyip gidiyor;
İhanet hissettiğinde, gözlerinle beni gömdüğün yerden izliyorsun.

Aşka aç bir nehir gibisin,
Nihal’im,
Ama hangi gün taşacağını, hangi an beni sarsacağını bilmek mümkün değil.
Bir gün beni kutsuyor,
Bir gün ruhumu yakıyorsun…

Çünkü sen bir Akrep’mişsin,
Ve ruhun,
bir sınırlarının sarkacının ucunda sallanıyor,
Bazen huzur, bazen fırtına…
Ve ben hâlâ, o sallanışta seni arıyorum.