Safiye Şiiri - Nesrin Naz

Şirin hikayesi şöyle dostlar.Safiye bir göçmen kızı daha doğrusu muhacir kızı.Mustafa Kemal Atatürk'ün dramadan Türkiye'ye getirdiği ilk muhacirlerden.Topal Hüseyin denilen şahısta benim babaannemin babası oluyormuş.Çok gaddar bir insanmış ve gözüde çok kara imiş.Safiyede köyün en güzel kızıymış.Topal Hüseyin evliymiş fakat safiyenin babsına gıcıklığından takmış kafaya safiyeyi.Sene 1920 li yıllar safiye ne yaptıysa kurtulamamış topal Hüseyin'nin elinden.Bir gün suya gittiğinde topal Hüseyin boğazına dayamış bıçağı safiyenin ve bıçak zoru ile sahip olduktan sonra karısının üzerine kuma koymuş eve.Fakat safiyeyi o kadar kıskanıyormuşki kadıncağıza nefes aldırmıyormuş.Karşı evdeki analarına bile gitmesi yasakmış.Safiye benim babaannemi doğurduktan sonra yediği dayaklardan ve çektiği eziyetlerden saçları bembeyaz oluyor ve o güzelim safiye gidip yerine harabe bir safiye kalıyor.Safiye tüm bu eziyetlere dayanamayıp üstünü başını parçalayarak çırılçıplak bir vaziyette ki artık aklını yitiriyor safiye,kır ata eğersiz bir şekilde atlıyr ve safiye kır atı dağlara sürerek gözden kayboluyor.Bir dahada hiç kimse safiyeyi görmüyor,ardındada 40 günlük bir çocuk bırakıyor yani benim babaannemi.Babaannemde rahmetli çok güzel bir kadındı ve hep köyde derlerdi aynı anası safiyeye benziyor diye.İşte hikaye bu dostlar....