Sen gecelerin tüm karanlığında dünyama doğan sen,
Sen yapayalnız dünyama sevda dikenleri diken sen,
Sen bu yıkık yaralı yüreği yerlerde sürükleyen sen,
Sen yoksun artık yoksun sen…
Sen beni dünyanın tanıdığı mucit’i yok eden sen,
Sen beni Denizli’nin tozlu yollarına savuran sen,
Sen bütün ümitlerimi hayallerimi sevgimi yıkan sen,
Sen yoksun artık yoksun sen…
Sen bir telefon sesinde beni baştan çıkaran sen,
Sen Allah’ın huzurunda o gece de eşim olan sen,
Sen nedensizce bana ihanet edip ter eden sen,
Sen yoksun artık yoksun sen…
Sen gittin gideli yalnızım kimse yok dünyamda,
Sevgiyi gülmeyi unuttum sessiz gecelerde,
Ne tatlı bir yürek nede kalp var çevremde,
Sen yoksun artık yoksun sen…
Oysa onu hayatımın en anlamlı duygusu sanmıştım,
Ona eşim derdim, istese hiç dizlerinden ayrılmazdım,
İstese canımı verir isterse güler isterse ağlardım,
Ama artık, Sen yoksun, yoksun sen…Safiş, yoksun SEN...
Kayıt Tarihi : 30.4.2007 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üzücü ama gerçek ve maalesef sanalsın ve ANLAYAMADIN... 1.65 ela gözlü güzel SEN; cesaretin varmı aşka? yaşamayı paylaşmayı eğlenmeyi gezmeyi alışverişi seven hayat dolu biriyim.kendini bilen seviyeli düzgün iş sahibi, yaşıtlarım doğrultusunda arkadaşların msj larını bekliyorum dedin de geldim lütfen anlane nolur vijdansız ben seni sevdim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!