Melike Şiiri - Kadir Ünlü

Okuyorum;
memleketin makus talihini,
henüz satılmamış sol bir gazetede
bir park da.
Nasıl da yakışmış buz gibi tenine
Safir mavisi gömleği.
Oturdu karşıma,
Melek yüzlü Sülün gibi bir kadın.
Uyanırken bahar,
yanıbaşında kiraz ağacının dallarında çiçekler.
Kutup yıldızı gibi parlıyor tek taş yüzüğü incecik parmağında.
Oynuyor yanında şirin bir kız çocuğu

İçimden;
Ne şanslıymış kocası,
belki de kaba adamın tekidir,
armudun iyisini hep onlar yer diyorum içimden...
Okuyor gibi yapıyorum,
henüz satılmamış sol gazetemi.
Umrumda değil şu an,
emekliye zam yokmuş,
dolar kaç lira olmuş,
yok memleket batıyormuş !
Bakıyorum kaçamak bakışlarla,
gözlüğümün üstünden
Geziye çıktı ruhum bir gondol da,
kürek çekiyor sanki yüzen şehir Venedik’de.
Ve çaldı,çalmaz olasıca telefonu,
ne de güzelmiş ses tonu,kalktı yürüdü konuşarak
Tuttu elinden kız çocuğunun,uzaklaştı,
Sülün gibi kadın.

Çağırdım ruhumu memlekete,
başladım okumaya,henüz satılmamış sol gazetemi.
Ne şanslıymış kocası,
güzelmiş ama,bana ne elin karısı.
Duydum telefona cevap verirken,
Melike’idi adı