Safinaz Hanım Şiiri - Ömer Tural

SAFİNAZ HANIM

Sık sık aşık olurdun
Sen her mevsimce
Şıp diye yapışırdın
Gönlünce birini görünce.
Aşk mektupları yazdırırdın, inceden ince
Fecri bakardı gözlerin
Boynundaki kolyeyle kalp çizdirince.

Ara sıra açılırdı göğsün,
utanırdım surdan göğsünü gördükçe.
Her yanda çiçek açardı
Sen ne tatlı bir kadındın
Safinaz hanım.

Çağırıdın beni yanına
Belkide alacaktın beni sıcak koynuna
Aşk mektubu faslı biterdi
Dersimiz kız nasıl tavlanır
Bu ısız sokaklarda bıldırcın nasıl avlanır.
Dersine düşkündün Safinaz hanım.

İlk sende öğrendim aşkın manasını
İlk sende öğrendim aşk mektupları yazmasını
İlk sende öğrendim her gün birine aşık olmasını.
Ne sevecen yüreğin vardı, Safinaz hanım.

Artist fotoğraflarına benim potrem derdin
Bense kahveni o niyetle içerdim
Ah nerde o aşkın okulu
Çok aradım bulamadım yolumu
Şimdi neredesin nerelerdesin
Yine o heycanlı halinlemsin.

Tural Ömer anladı
Aşkın gümanı yokmuş.
Ölümden korkana,
Yar koynuna girmesi yokmuş.
Çokları bahçene giremedi,
Gonca gülerin deremedi.
Oysa sende bitmez arzu
Bendeyse Okuldaki zilin kaygısı
Sen bir başkaydın Safinaz hanım.

Ömer TURAL, Duyguların şairi

30, 09, 2023