En saf haliyle çıkar mı insan?
En yücesine talipken bile.
Savunmasız ve aç yüreği de,
Sessiz ordular yine seferinde.
Bilemeden safım, kuşatılmış etrafı,
Suskun, umarsız sarmış her tarafı.
Anlamsız ama varmış böylesi de,
Bu sahne artık son perdesinde.
Bir güldür ardından yine öldür.
Oysa hayaller gökyüzüne yürür.
Kayan yıldızın üzerinde dört nala,
Üzülür, içerler oralı olmayana.
En yanlışlar yırtılıp atılınca,
En arınmış, karınca kararınca,
Fiyaka hayat sunuldu ortada,
Ne düş, ne heyecan, ne hoş nida…
Kayıt Tarihi : 7.1.2023 01:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!