Aşkın Şehri Şiiri - Burak Durmuş

Nasipten öteye geçilmez,
buna aşkta dahil...
Ve tesadüf yoktur aşkın kitabında.
Yaşanması gereken bir zaman vardır sadece...
Ben ise;
kimine mutluluktan,kimine ise acıdan sebep gözyaşı döktüren bu zamanın tam ortasında,araftayım...

Senli hayallerimi sensiz yaşıyorum.
İki kahve söylüyorum gittiğim her mekanda.
Cevapsız sohbetler ediyorum seninle ve şekersiz kalıyor damağımda kahvenin tadı.
Hayatıma dahil ettiğim her fazlalık, senin eksikliğin.
Dedim ya araftayım...

Nefes aldığın şehirde yaşamak ne kadar güzelse,
nefesinin sıcaklığını hissedememek bir o kadar acı.
Güzelliğini kıskanan çiçeklerle dolu bahçende,
kahveni yudumlarken izliyorum seni.
Duruşun Galata, zarafetin Kız Kulesi.
Sanki manzaram İstanbul'un ta kendisi.

Yedi değil yetmiş harikası olsa Dünya'nın
senin güzelliğine denk olmaz,
Yetmiş değil yedi bin güzel dizilse önüme
senden başkasına meylim olmaz.

Bu sözlerin muhatabı sen ve haberdar değilsin seni ne kadar çok sevdiğimden.
Çok kez denedim iki kelamı sahibine teslim etmek,
mümkün mü güzelliğine açılan demir kapıdan geçmek.
Benimde nasibimde Sen'li şehri sensiz yaşamak varmış.

Ahhh sevgili.
Ya ben bu güzel şehrin neresindeyim?
Bazen yüzüne değen rüzgar,
bazen kulağına çalınan yağmur sesiyim.
Bazen saçına yağan kar,
bazen tenine değen güneşim.
Sen farketmesende,ben aldığın her nefesteyim.

Burak Durmuş