Safderun Gönül Hülyası Şiiri - Metin Toprak

Artık...sevebilirim

Kuşkuyu yele savurdum
Uzaklara, uzaklara...götürülesi
Yeröte, günöte...duyulmadan
Ve bir daha çıkmadan, gömülesi.

Sildim, yaşamaca, korkuyu
Ne iyesi olmak artık niyetim, Kabil’in
Ne üyesi, öç alma isteğinin, Habil’in
Hiç olmasın bir daha, atılacak kuyu.

Akçıl saçlarımla barışçıl yaşamak, özlemim
Yeşermeden gülistanımda hiç bir ukde
Denizaşırı ararken mutluluğu, gemim
Yol alır süreğen, bilmeden bulunduğunu, özde.

Olumsal ise olmasın
Hayalhanede gürz sesleri
Dağlar delinmesin hırs uğruna
İlkin gibi olabilirliğinde tabiî, asude.

Yok anlamı yokuşa sürmenin, sevgileri
En güzel sevi
Bir sevecen bakışta
Bir saf busede.

Bencileyin
Edilgin olduğu an beniçincilik
Yok olduğunda tüm şeni artakalanlar
Ve yer ettiğinde iç’te, gerçek insanlık
Gezinir, apak bir semada, bulut
Atiyi görebilirim.

Ah!
Doğsa bu dizelerle bir nebze umut
Emaresi kâfi
Artık... seveblirim.

*
kutbo
Adana o8.03.2011