Şafaktan Önce Ve Sonra

Çiçek açar şafaktan önce
Gökte yıldızlar…
Umutlar yeniden doğar
Sabahın kızaran ufkundan!
Yaşama tutunur umutsuz sevdalar
Düşlerin ötesinde,
Düşler darmadağınık
Karmaşanın tuzağında kelepçeli…

Güneşin kan kırmızısı ışığı vurur,
Yorgun bulutların arasından
Tükenmekte olan umutların üzerine…
Kendine gelen insanlar,
Silkinip atarlar üzerlerinden
Yıllar öncesinde serpilmiş ölü toprağını!
Yaşam sunar yeniden
Gururlu dağların serin nefesi,
Ölüm sınırında uykuya dalanlara…

Ayağa kalkar insanlar onurlarıyla
Birer birer...
Alınları ak, başları dimdik
İçine emsalsiz zaferlerin
Coşkusunu sığdırdığı yürekleri kocaman...
Çanakkale’de şaha kalkan
Ruhları hissederler bedenlerinde…
Büyüyen öfke sığmaz
Yerle gök arasına!
Yer sarsılır
Ve yıkılır yaşlanan dünya…

Bak nasıl bozulur birden bire
Kanlı oyunu emperyalizmin!
Bir başka dünya kurulur yeniden,
Düşlendiği gibi
Sevgi üzerine!
Özgürlük, barış ve kardeşlik
Egemen olur yarınlara…
Düşünü kurmak bile yaşamak kadar güzel
Yaşamak için ömrümüz yetmese de!