Şafaktan Önce Şiiri - Kürşat Tüfekçi

Birdenbire doğruverdim,
Uykudan.
Elim hemen sigaraya gitti.
Kabustandır belki,
''İçmesem şu mereti''diye
Düşündüm.
Düşüne düşüne
Yaktım bir tane
Dumanı gitti;
Taa,ciğerimin dibine...
Düşündükce geldi aklıma
O buz gibi ayazlarda
Sıcak yatağımdan kalkıp
Nöbete gidişlerim.
Buz gibi çelikle,
Başbaşa kalınca,
Hele soğuğu yüzüne batıca
Nasıl uykudan nefter edişlerim.
Avucuma gizleyipte,yine
İçtiğim sigara
Ardından yediğim dayak...
Sonra''sevdiğimi''sandığım
Sevgililer geldi.
Otobüs durağında her sabah
O'nu görme umudum,
O'na hazırlanmış çiçekleri
Fırlatıp atmam.
Saatlerce,belki anlarca
Ürke korka,utana sıkıla
Öpüşmeler.
İnsancıkmıydılar onlar
Bilmiyorum
Belki de insandılar...
Çocukluğumu düşündüm.
Pislikle boğuştuğum
Hiç yaşanmamış yıllar.
Radyoda ''Çocuk saati''ni kaçırmayışlarım
Horlanmalar,aşağılanmalar,
Ulanlar,lanlar
Bir lastik top uğruna
Yaptığım kavgalar,
Ağız burun kırmalar
Endişeden zevk alarak
İçtiğim ilk sigaram...
Şimdi;
Yine elimde bir sigara
Mazinin hatırası gibi.
Gecenin ortasında yanlızım
Sonra;
Sonra mı? Bilmem
Belki gecenin bitmesini beklemekle
Geçecek
Belli olmaz geceden evvel
Cigara bitebilir yada ben biterim
Daha sonra;
Belki yolculuk başlar
Hayırlı şafaklara.... K.T.94