Şafaktaki Hülya Şiiri - Arda Ege Ünler

gece mavisi tanın koynuna yatmışım da
bir güzeli görmüşüm, fecre değişmeksizin.
en ücra hülyalarda bir leyle dalmışım da
tenin, dizin, gözlerin; saçların ve her şeyin.

bir ormanlık deryası bu önümüzdeki yol:
en diplerinde bir ruh, uzanmış da uyuyor.
sabah oluyor. güneş yokken saçında bir kol
sarmaşık gibi sarmış, şefkatini duyuyor.

semada bir hadise, bak gecemiz soğuyor.
yıldızlar parlamakta, hayallerin misali;
gözlerinden o melek bebeğimiz doğuyor,
bu gece de bitiyor, melallerin misali.

bu sabah su, bu sabah ruh, bu sabah duruldum:
bu sabah da doğuyor, bizse daha körpeyiz;
senin o güneşine yalnızca ben vuruldum!
sarının tonlarını biz ölmezsek görmeyiz.