Şafakta söylenen türkü Şiiri - Yusuf Işık 3

ŞAFAKTA SÖYLENEN TÜRKÜ

Burada yatan kim? Savaşın urlarıyla kanlı
Susuz yurtsuz
Göğsünde al bir madalya

Yıldızları bayrakları üstüne örtmüşler
Yurtsever ölmez diye
Kanlı kasaturası kalmış elinde
Belli ki pusuda bekliyor
Bir de gözlük üç derece
Kırılmış bir camı yerde
Namlusunun ucunda kalmış
Savaş tohumları kusmaya
Emperyalizme
Ne var ki düşman bu uyumamış
Su uyumuş
Dinlenirken vurmuşlar onu
Tam göğsünden
Bir de mektup al göğsünde
Deli kurşun onu da parçalamış
Okunmuyor yanığından
Sevgi dolu sözcükler
Yavuklusu yazmış memleketten
Tez gel koma bizi yalnız
Gözü yaşlı yollarda diye
Kapakta bir dudak izi
Kurşun karasıyla rengi bozulmuş
Öpüyor yiğidini besbelli
Yiğit de ne yiğit oy
Ne toprağa ne göğe sığıyor
Kenetlenmiş ağzı
Söylemiyor yurt sırlarını
Elleri sımsıkı satmayacak
Bu özge vatanı
Sana gömüt olmaz be yiğidim
Bayrak olmalısın ellerimizde
Taşımalıyız omuzlarda
Göğün ıssız derinliklerine
Marş olmalısın dillerde
Her gün birlikte söylenen
Türkü olmalısın
Uğrunda öldüğün bu güzel yurtta
Şafakta söylenen.
12.6.90-Ankara