Kan gibi ufkum, geçtikçe dökülmüş an,
Tükenecek tahammülümüz var henüz.
Bedenden çıkmadıkça yorgun düşmüş can,
Söylenecek bir çift sözümüz var henüz.
Ecel, ömrüme karşı olan zoraki,
Yüce hülyam için değildir sonraki,
Gökyüzünü yakmadı diye sanma ki
Söndü, tütmek için közümüz var henüz,
Neden ırak olur dünkü kabuğuna?
Çaresiz, biatta avuna avuna.
Tapmadıkça yaratılan firavuna,
Tanrı’ya bakacak yüzümüz var henüz.
Geleceğe ektiğimizin ekini,
Fikrin özde geçerliğidir temkini.
Yeşerdikçe bağın hem şuur, hem kini,
Yalanlara karşı düzümüz var henüz.
Kâh sözler kirli, kâh da diller tahkiri,
Onurdan ne anlar bir millet fakiri.
İnanç yaktıkça ateşle kör fikiri;
Gerçekleşecek bir düşümüz var henüz.
Yok oluşlardan kurtuluşun zuhuru
Değildir ihanetlerden tebahhuru.
Yaradan’dan duyuldukça tezahürü,
İleride tefeyyüzümüz var henüz.
Bir yurdumuz da o arşın tepesinde,
Hevesler var yarınların ertesinde,
Muharebenin kalemler cephesinde
Mürekkep kuşanan süngümüz var henüz.
Dik duruşla yürünen istikametin,
Bahtiyarlıktır ki, her zamanı metin.
Tanyerinde ufuktan doğan, nimetin,
Şafaklarda duran türkümüz var henüz.
Kayıt Tarihi : 10.7.2023 14:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
