Düşerken buzdan caddede
Kırağı şafağına tutundum.
Tek umudum
Olgun saatler kulesinde
Uğultusu çaresizlik kokan
Koridor donukluğu.
Yine gecedir
Rengiyle keyfimi kaçıran.
İlaç tükenmiş, şifa forsa
Mahzene kilitlenmiş lisan,
Kurtuluş karaborsa.
Kaygıların girdabına
Sığınabilir mi insan?
Mümkün mü
Ölümcül vakalara inat
Umudu mahmuzlayıp
Fetih sancağını omuzlamak?
Medet İlâhî, ya medet!..
Derman yalnız Sen’dendir…
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
***** (İlk yazılış tarihi: 26/12/1997,16:00-16:27; EMÇ Hast, Ardahan) (Son tashih zamanı: 06/08/2021, 14:49; Özel İz MTSK, Kayseri)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!