Şafaklara sür beni Şiiri - Sinan Bayram

Ey vurgun kaldığım gece gözlüm
Senin şafaklarla uyanışın
Benim gece içinde ölmemdendir
Hadi kalk gel cansız bedenimi sar
Ben şafaklarla uyanamadım hiç
Hadi kalk cansız bedenimi al
Şafaklara sür ecel gör görmüş halimi
Biz direndik ve hiç devrilmedik
Hadi kalk ey gece gözlüm
Yitip gitmediğimizi herkeze göster
Yoksa zifiri karanlık daha çok can ister
Yoksa umut olmaz mutluluk yeşermez gönüllerde
Beni geride bırakma gece gözlüm
Al beni şafaklara sür ve şafaklarla kuşat her yanımı
Ey vurgun kaldığım gece gözlüm
Ben tüm kavgalarımızın bedelini ödedim
Kavgamız yaşamak adına bir umuttu biliyorsun
Şimdi sana beni uğurlamak kalıyor
Hadi sevgilim gece gözlüm kalk şafakları kuşat
Özgürlüğü getir tutsaklığın diliyle konuşanlara
Ve al cansız bedenimi şafaklara sür
Bu bir bayramdır bu bir destandır
Sakın cansız bedenimi zifiri gecede bırakma
Biz geceyi şafaklarla teslim aldık yüreğimizle
Ey sevdam tüm uçurtmaları tel örgülerden al
Ve tüm uçurtmalar mutluluk gibi gökyüzünde dalgalansın
Hadi kalk sevgilim vurgun yaram gece gözlüm
Mutluluk artık düşlerde hapis bir hücre degil
Mutluluk artık yaşanılması gereken
Ve yaşanılacak olan bir özgürlüktür
Hadi sevdam kalk tüm çocukları uyandır
Ve söyle ki bahar geldi uyanın çocuklar
Kardeş kardeşe barış dalgalansın gökyüzünde
Ve cansız bedenimi al şafaklara sür sevdiğim
Beni gecede bırakma ne olursun
Zindan yüreğimiz prangaları söküp atmak istiyor artık
Yurduma git sevdiğim diyarbakır’dan bir güvercin uçur
Ne sürgün kalır o vakit ne de bir zindan
Şafakları getirmek bizden kardeşlik bağını kurmak sizden
Hadi kalk sevdiğim acılar ecel görsün artık
Ve şafakları kuşatın bırakmayın mutluluk sizindir
Ey sevdiğim gece gözlüm artık bahar geldi
İstediğin gibi uçurtma uçurabilirsin göklerde
Belki ben göremedim bu günleri ama
Sen yine de beni zifiri geceye bırakma
Al cansız bedenimi şafaklara sür
Damla mutlulukta derya oluruz biz
Bir kardeşlik türküsü söyleyin diyarbakır’dan
Sarsın kuşatsın dünyayı şafaklar gibi hasretçe