! ! ! ! ** Şafak yanaklım

Ey kem değmemiş yamaçların
Çiğ damlalarıyla yıkanmış çiçeği,
Gök kuşağı entarinle
Güneşi kırbaçlarken siyah saçların
Zeytin zeytin gözlerinin körfezlerinde
ne güzel olurdu yüzmek şimdi.

Ey gökyüzüyle yeryüzünü buluşturan
Şafak yanaklı kadın,
Taze sürgün çiçeklerin
Sabah yellerine armağanı nefesin
Ve turfanda çağla kadifemsi tenin
Hangi kanaryayı özleme boğup
Bülbül figanından öttürmezki
Hangi derde değerde gözlerin
Dermanı olmazki.

Seni senle kısmet olmadı yaşamak.
Var mısın yokmusun bilemiyorum
Bir sırrı-esrar oldun.

Köklerimi saldım sensizlik heyülasının sonsuzluğuna
Dallarımda en güzel seni açar
Çiçek diye severim bütün bahar.

Sensiz nefes alışım hiç olmamıştır koca yaz
Olmamıştır sensiz tek adım atışım.
Kıskanan güneşin hararetini
Kulaç kulaç seninle satmışımdır
Mercan koyunun soğuk sularına,
Seninle yapışmışım düşmanımın yularına
Seninle aman dilemişim Azrail'e kıramplarımda.

Yaprak dökümü başlarken güzün
Basılan her yaprak tıkırtısında
Rüzgara teslim ederken vuslat mektuplarını hüzün
Bende hiç eksilmedin
Hiç solmadı içimdeki yüzün.

Buğulu camlara yazdım her sabah
'buradayım gülüm
seni çok sevdim' diye.
Ömrü kısa sürer umutlarımın
Çekingenliğin sonsuz reddedilme korkusu
Nefsimin sana dokunabilme arzusu
Bir beyin
Bir yürek arasında kan olup aktı
Aktı
El değince camdaki buğular.

Keşke yanımda olsaydın
olsaydın da durulsaydı
Gözden gönüle akan ırmaklar...
NERDESİN........