Şafak Vaktindeyim Şiiri - Sümru Yılmaz

Ruhsuz bir gecenin şafak vaktindeyim.
Kaç fecir geçti, saymaktan yoruldum.
Çiçek açmaya çalışan kaktüs gibiyim.
Ruhumu,ateşinle yanan, bu naçiz bedenime sığdıramaz oldum.

Yine güz geldi kızıl sarı yelesiyle
İnceden bir hüzünle sarsılmaktayım.
Dalımdan düşebilirim ufak bir esintiyle
Tut beni, sonbahar bestelerinde kaybolmaktayım.

Hüzzamda takıldı kaldı sonbahar
Ruhumu alıp gitmek istiyorum kemancının yayından.
Yaşar mıyım bilmiyorum nihavende kadar
Bir sancıdır tuttu gidiyor şah damarımdan..

Başımdaki ağrıyla taksim geçiyorum
Peşreve vaktim kalmadı sanırım.
Taşımaktan vazgeçtim ,şafakları sana bırakıyorum
Issız karanlıklar bana, doğan güneş sana kalsın ADAMIM...