Şafak Vakti | Metin Seccad

Yıldıza dokun gözlerinle..
Ay ışığında belirsin nefesin..
Gecenin ruhuyla fısıldaş ki
boşluğunda görünsün kara gözlerin..

Karanlığa seslen..
Fezaya seslen..
Titrek gün ışığına seslen şafak vakti..
Hakikate kondur sararmış gazelleri..

Süzülüp akan gözlerimi hisset naif varlığında..
Varlığını nazikçe uğurla hakikat şafağına..
Varlığından sıyrılıp yokluğuma kondur yeşeren hüzünleri..

Yokluğuma sırdaş ol, mecazım güçlensin..
Yoldaşlığınla gerçeklere veda etsin kelimelerim..
Varlığın, hakikat kapısı açarken yalan varlığıma
Var olmanın acısıyla yansın yokluğunun garabeti.

Güneşin doğuşuna dokun sesinle..
Gün ışığında gizlensin nefesin..
Gün aydınlığına seslen ki kaybolsun parlayan gözlerin..

Ruhumu hisset..
Duygumu hisset..
Yokluğumu hisset şafak vakti..
Varlığından sıyrılıp yokluğuma kondur tüm hüzünlerini..

Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.