Yanıyorum içten içe eriyorum bir mum gibi
Gözlerimde ömrüm akıyor alev oluyorum
Yakıyorum gençliğimi ve çocukluğumu
Dağlar kayıyor ve düşüyor yıldızlar saçlarıma
Karanlıklar içinde bir ömrü yeşertiyorum
Ve bir şiir intihar ediyor şafak vakti
Kimse duymuyor artık yalnızlığımı
Gurbet diyorum ve martılar çalıyor ömrümü.
Kayıt Tarihi : 2.10.2005 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!