Şafak Uğruna Şiiri - Mahmut Nacar

İçimde ebedi vehmiyle yanan
Ateş sönüverdi zifire düştüm
Bengisu ararken serseri, üryan
Devası olmayan zehire düştüm

Zamanı avladım bir ahu diye
Serâba sarıldım işte su diye
Hayalimde yatan şehir bu diye
Hayallerden uzak bir şehre düştüm

Ufuk bir noktada gömüldü kuma
Hırçın karıncalar girdi uykuma
Sükûnet ararken gezgin ruhuma
Deli dolu akan bir nehre düştüm

Bu ince nağmeli hayat yüzünden
Gönlümü uçuran kanat yüzünden
Zamanımı yutan sanat yüzünden
Başım göğe değdi, kibire düştüm

Bir gün ağaracak şafak uğruna
İçtim ırmakları kanmak uğruna
Bir tek düşünceyle yanmak uğruna
Bin türlü fikirden fikire düştüm