Akşam güneşinin batışındaki kızllık
Yüreğe oturur simsiyah karanlık
Çöker üste her gece afilli yalnızlık
Ay doğar yıldızlar verir ferahlık
Geceler yalnız ve sensiz olmuyor
Geçmiyor dakikalar dolmuyor saatler
Sen yoksan yanımda bomboştur kalpler
Hisseder söyleyemem,zindandır kalpler
Gün doğmakta şafak sökmekte
Pencereden yeni bir gün gelmekte
Aydınlanırken arz,kuşların sesi gelmekte
Güneş parlarken tepelerde,hatır sormakta
Şfak sökmüştür artık,buruk yüreğimde de
Endamı yeter aydınlığın,ışığı gözlerimde
Uzaklarda, sevenlerin beyaz umutlarında
Şafak türküsüdür söylediğim dudaklarımda
Kayıt Tarihi : 9.9.2008 00:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yavuz Selim Polat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/09/safak-turkusu-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!