Şafak Söküyordu Bir Başa...

Şafak söküyordu bir başa...
Oysa başka bir taşın üstünde bir adam vardı…
Yumuk gözleri… Elindeki sigarayla avuçlarının içinden içinden dumanı üflüyordu…
Sadece kendi duyuyordu ah seslerini, vay anasına dediği cümle sahipsiz dolaşıyordu… Yalnızlığını bir yalnıza yapıştırmak istedi… Sadece bakınıyordu yağmur damlarının deniz yüzeyine bıraktığı yakamozlara…
Gittikçe büyüyen dairelerde kayboluyordu umut düşünceleri…

Ben yalnız o yalnız hayat tek başına çare arayanlarla dolu dedi…

Ve bir gün tek başına kalanların neler yaptıklarını düşündü… Tek başa ve bir başa… Sadece avucuna öksürdü… Oysa yağmur bedenini titretiyordu… Karmakarışık umut düşleriydi içindeki sesin sahibi…
Diz çöktü kaldırım taşının ıslak yüzeyine… Peşi sıra yumrukluyordu taşları… Vay bana, vay ki sana diyordu mırıldanarak… Umutlarını ve de imkânsızlıklarını düşündü… Hepsi kanat takmış uçuyordu göz uçlarından…

Umutların suya düştüğünü gördü var gücüyle hayır diyerek…
Yakalayacağım seni hayat tekrar derken yumrukları sıklaştı kaldırım taşarının yüzeyine doğru vuruşlarla…

Sessizce arkasına bakmadan yürümeye başladı…
Tutunacağım dedi tutunacağım… Hayat sana göreceksin… Tek başa bir başa da olsa karşında dimdik duracağım karşında…
Uzaktan bir müzik duyuldu...
Mırıldanamadı…

Şafak söküyordu bir başa...

Sadece yorumsuzlukta takıldı kaldı bakışları...
Tek cümleyle...
Neden...
Neyi hak ettim...
Neyi hak etmedim...

Sadece duruldu...
Boşuna dedi boşuna, hem de boşu boşuna, bu yakarış...
Alışmam lazım tek başınalığa...
Hayat bu bir yelpaze sanki...
Soğukluğu yüzümde...
Dışa sallanan bir beden bu, titremeleri boşuna…
Göreceksin bir başa da olsa duyacaksın kör kütük yaşadığımı...

Sallanacağım ama düşmeyeceğim göreceksin...
Tutunacağım kendi kendime...

Bir salıncak bu...
Sallanıp sallanıp nasıl olsa duracağım bir kapı kolunda...
Ziller çalacak ben buradayım ve tutkunum hayata diye...

Böyle sürecek bu yaşam...
Sen olsan da olmasan da...
Ama
biliyorum ki sen de tek başasın...
Ve de
bir başasın...

Bir bana bak bir de sana...
Gör bizi...
Gör ikimizi...
Yanyana olmasak da yanyanayız aslında...
Sen beni,
ben seni yazıyoruz...
Bitecek bu kalemin mürekkebi bir bakış sonrasına...
Bir gün,
muhakkak ki bitecek... Bitecek göreceksin göreceğiz...

Bitecek bu devinim göreceksin... Bir beni bir de sen kendini...
Ve müzik sessizleşti... Şafak söküyordu bir başa...